Willem Hoogeveen - Drie bomen en een stekje

Flevoland is mensenwerk! In het begin was het scheppen van Flevoland zelfs handwerk. Met schoppen werden greppels en sloten gegraven – bijzonder zwaar werk! We mogen die mannen van het eerste uur dan ook echt dankbaar zijn, want dankzij hun zware arbeid kunnen wij wonen en leven.
Later werden er gelukkig machines gebruikt, want graven met een schop is wel heel erg zwaar werk. Het voordeel van machines is natuurlijk dat het werken wordt verlicht. Er zit echter ook een nadeel aan: we worden er afhankelijk van. Als de machine een keer kapot is, wordt dat duidelijk: we kunnen dan niks meer. In het computertijdperk is dat effect  nog eens versterkt. Computers zijn  geweldige gereedschappen! We communiceren ermee, we kijken ermee, we leven ermee. Maar als het ding kapot gaat, dan voelen we ons geamputeerd, blind, machteloos, verlamd.
Voor een schop hoef je geen gebruiksaanwijzing te lezen en je kunt hem altijd gebruiken. Dit kunstwerk is een ode aan het handgereedschap!

Hoe deze bomen hier hebben kunnen groeien? Op een winterse avond, in het donker, na een lange dag werk, heeft een van de mannen van weleer per ongeluk een schop vergeten mee te nemen. Die bleef er liggen… en schoot wortel toen het voorjaar werd.
Dat is lang geleden. Er staan nu drie uit de kluiten gegroeide bomen en een kleintje.  Over een paar jaar staat het vast vol met schopbomen, met prachtige nerfvormen.

De schop is allereerst bedoeld om mee te graven. Maar de schop kan ook gebruikt worden voor mensen die een schop onder hun kont nodig hebben!

Willem Hoogeveen - 2011

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter