Karin van der Molen - De fuik

Als je door het Voorsterbos loopt, dan denk je niet  aan zee. Het is natuurlijk algemeen bekend dat Flevoland is drooggelegd en dat we hier in feite leven op de zeebodem, maar bossen associëren we nu eenmaal met land – alsof de bomen hier al een eeuwigheid staan, geworteld in het verste verleden.
Totdat je deze fuik tegenkomt! Het net hangt op 2 meter hoogte tussen de bomen, op de plek waar het hing toen hier nog zeewater stroomde. Het Voorsterbos ligt zo’n 5 meter onder de zeespiegel en het net  moet hier dan 3 meter onderwater hebben gehangen, vastgebonden aan palen.
Nu is het een object zonder duidelijke functie. Geen vissen om te vangen. Hooguit bladeren, of blikjes bier, er door jongeren ingegooid.
Het net heeft een organische vorm. De knopen doen een beetje aan schubben denken. Het zou ook kunnen gaan om een schimmelachtig organisme dat groeit tussen de bomen.  Of gaat het om doorzichtige botten van voorhistorische  beesten?

Voor wie oog heeft voor tegenstellingen: het wit contrasteert met het groen van de lente en met het rood van de herfst, de transparantie van het object contrasteert met de aaneengesloten vormen van de takken en bladeren en de horizontale richting contrasteert met de verticale richting van de bomen. De fuik contrasteert ook inhoudelijk: het is gemaakt om te vangen, terwijl bossen ons doorgaans het gevoel van vrijheid geven, ons op adem laten komen. Het bos is in bepaald opzicht een vangnet en door de tegenstelling met de fuik wordt dat onderstreept.

Karin van der Molen – 2011

Foto - 2011: Karin van der Molen

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter

Foto - 2011: Hein Walter