De zwevende balk
Een balk die in de bomen hangt. Uit een oude boerderij in de Flevopolder, die gedeeltelijk werd gesloopt en later weer opnieuw is opgebouwd, heb ik een steunbalk van 5 meter lengte kunnen bemachtigen. Die balk is het uitgangspunt voor mijn kunstwerk in het Knarbos. In die balk heb ik 5 gaten geboord. Door die gaten werden jonge bomen gestoken. Ik heb daarbij gekozen voor essen. Ten eerste omdat die hier al groeien en ten tweede omdat de manier waarop ze groeien precies past bij hoe ik hoop dat het kunstwerk zich ontwikkelt.
De essen willen gaan groeien. Liefst recht omhoog. Maar omdat dat niet kan (de toppen worden afgekneld in het gat), gaan de bomen zijtakken vormen. Die zijtakken groeien links en rechts van de balk naar boven, en worden sterker en dikker. Zo sterk en dik dat ze op een gegeven moment de balk kunnen gaan dragen. Nu is dat nog niet zo, de balk wordt nog gestut door een stalen constructie die ik in de grond ingegraven heb. Maar over 3 of 4 jaar kan ik de balk voorzichtig een stukje laten zakken. En het jaar daarop nog weer een stukje. Totdat de takken sterk genoeg zijn en de balk in de bomen hangt.
Wandelaars die op het pionierspad lopen, zullen daar een balk in de bomen zien hangen. Ze zullen verbaasd staan en zich afvragen hoe die balk daar komt. Of zich afvragen of het door mensen gemaakt is of dat het zo gegroeid is.Voor mij is het een kunstwerk dat door de natuur gevormd is. Het is ook een kunstwerk dat een stukje nieuw verleden toevoegt aan de Flevopolder. Je zou je kunnen voorstellen, als je bij dit beeld staat, dat het een balk is die bij de drooglegging van de Flevopolder in het Knarbos naar boven is gekomen. Op die manier wordt verleden en toekomst (het nieuwe) met elkaar verenigd. De balk is het verleden en de bomen zijn de vertegenwoordigers van het nieuwe land. Eigenlijk is de cyclus daarmee rond. Het oude hout wordt aan het nieuwe hout gegeven en wordt gedragen door de jonge bomen die zullen gaan groeien tot grote sterke bomen.
Marja Timmer, 2006
