Twee Vlastorens
2 wachttorens van in totaal 32 vlasrollen
4.4 m. hoog, 1,25 m doorsnee.
Een fundering van grind, 2.60x2.60.
Het lange afstandswandelpad gaat vanaf de parkeerplaats aan de Vogelweg via de Knardijk en een bruggetje het bos in. Na een kwartiertje kom je op een open plek, waar het pad midden doorheen loopt. Een dubbele bomenrij vormt een halve cirkel, waarin je als het ware wordt binnengelaten.
Mijn eerste associatie met die cirkel was: ”Dit is een oprijlaan geweest, van een lang verdwenen landhuis; alleen de bomen staan er nog. Hier hebben vast torens gestaan, die de toegangspoort vormden.
Was het een toegankelijk landhuis of waren de torens de wachters waar je niet zomaar voorbij kwam?” Wat moet dat imposant zijn geweest, twee van die enorme wachttorens.
En plotseling zag ik Efeze voor me, het oude Turkije, waar zuilen en brokstukken doelloos in het landschap staan, geduldig wachtend op een reconstructie.
Toen zag ik ze in de werkelijkheid: torens van vlasrollen in een boerenschuur. Prachtig van kleur (gebrande omber), structuur (sterk, hard, glanzend), imposant van formaat. Van 32 vlasrollen maakte ik 2 torens, die bij elkaar worden gehouden door onderlinge kruisverbindingen – de rest doet de zwaartekracht.
Bovenin die vlasrollen zitten zaadbolletjes met lijnzaad, als een natuurlijk soort kapiteel, iets overhangend.
Wat zal er gebeuren als dat lijnzaad eruit valt of waait? Zal er een vlasveld omheen ontstaan….’s zomers helder groen en blauw, in de herfst en winter omberbruin als de zuilen zelf?
Een bijzondere gedachte bij dit werk is dat vlas vroeger de basis vormde van kunstwerken, namelijk als drager van schilderijen (linnen) en als bindmiddel van pigmenten voor olieverf (lijnzaadolie). En hier, in het Knarbos, is het vlas in zijn meest elementaire vorm gebruikt, als naakt basismateriaal voor twee overgebleven torens, zich manifesterend in een landschapskunstwerk. Zo krijgt vlas een nieuw verleden.
Gonny Geurts, 2007 
